tehran be khorasan

ساخت وبلاگ

آن روز  خيابان پامنار را عطر آلود كردي 

از ناصر خسرو تا سيروس بوي سيب مي آمد 

بوي انار ...آن روز در تمام شهر حست ميكردم 

كاش ميدانستم ...شهر را چراغاني ميكردم 

شهر را آذين گل رز ميبستم ...يار قرار است بيايد ...

شايد نه تو فكرش را ميكردي نه من يك روز در قلب تهران قلبمان دوباره از شماره بايستد 

دوباره دوستت دارم هايمان گوش آسمان را پر كند ، 

دوباره تمام صداها ي جهان خاموش شود و فقط صداي من و تو فرياد باشد فرياد عشق ،

اما موهبت الهي را قدر ندانستي باز هم رفتي... 

رفتي به دور دست مرا رهين هزار اما و هزار سؤال بيجواب كردي ...

شايد اين فرصت خدا بود براي بازگشتنت، 

جواب گريه هاي من در حرم عشق و جواب صلوات ها و نذر هاي تو ...

دهانم بسته شد تمام ناراحتي هايي كه از تو داشتم با لبخندت رفت به نا كجا آباد ..

گفتم از پامنار تا خانه ات ،عشق مهياي آمدنت است دهانم باز شد و گفتم بيا ...

بیاكه بي تو خانه ات سوت و كور است 

بيا تا دوباره كبوتر هاي پشت پنجره مان جان بگيرند همان كبوتر سفيد ..

راستي خبر داري پشت پنجره خانه ات

 لانه اي ساخته اند و در پستوي بالكن دو تا بچه كبوتر آرميده اند و زندگي ميكنند ..

گفتم بيا تا گرد از چهره ي خانه ات برود 

بيا ..بيا ...بيا...ولي رفتي 

قدر ندانستي ..

اين امتحان امتحاني الهي بود براي همه ...

يكي برگه اش را سياه كرد 

يكي به فكر فرو رفت ...منطقي بود كه نكند ...شايد...اي كاش ...اما ...

اما من و تو 

من تا تمام آنچه كه تو شاهدش بودي آمدم حتي آخرين لحظه هم گفتم قدر اين اتفاق را بدان  ...من شنيدم هر آنچه كه كاش نميشنيدم ...

حرف هايي كه فكرش را نميكردم يك روز بگويم و از خودم دفاع كنم را زدم متهم شدم ...

و در همه حال دلم شكست خريدار دل شكسته هم خداست 

ولي با تمام اين أوصاف آمدم تا آخر شايد قدر اين فرصت الهي را بداني اما تو ...

باز هم رفتي 

 

هم غم...
ما را در سایت هم غم دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : yaayohassokara بازدید : 78 تاريخ : سه شنبه 30 آبان 1396 ساعت: 20:22